WYSTĄPIENIA I WYKŁADY
Praca ze społecznością lokalną – animacja czy sztuka? - debata
Projekty społeczne, których autorami są uczestnicy debaty mają charakter zarówno diagnostyczny, twórczy, animacyjny, jak również edukacyjny. Jak powstają? Jak są przygotowane? Czemu służą? Czy zdarza się, że są porażką? Porozmawiamy o trudach pracy z najbardziej delikatną materią – ze społecznością lokalną.
W debacie wezmą udział:
Iza Rutkowska – projektantka, założycielka Fundacji Form i Kształtów oraz Studia Zoochitecture, wykładowczyni School of Form. Prowadzi procesy projektowe dotyczące przestrzeni i jej użytkowników. Efekty jej prac prezentowane były na całym świecie. Wspólnie z dziećmi stworzyła plac zabaw w Madrycie w postaci 120-metrowego węża, a od 5 lat prowadzi proces przekształceń Podwórka im. Wszystkich Mieszkańców we Wrocławiu zainicjowany pojawieniem się na podwórku 7-metrowego jeża…
Prowadzi badania w sposób performatywny. Projektuje interaktywne obiekty służące do katalizowania energii wybranej społeczności, a następnie pracuje z nimi na rzecz trwałych przekształceń przestrzeni. Tworzy place zabaw razem z dziećmi, podwórka wraz z mieszkańcami. Zajmuje się edukacją w procesie – angażuje interdyscyplinarne grupy studentów w bieżące działania terenowe.
Krzysztof Żwirblis – artysta i kurator, absolwent Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1976 r. członek eksperymentalnej grupy Akademia Ruchu działającej na granicy sztuk wizualnych i teatru (udział w ponad 600 przedstawieniach, akcjach ulicznych i wystąpieniach grupy). 1992 – 1997 kurator Galerii AR w kinoteatrze "Tęcza" na Żoliborzu. 2007 - 2012 kurator Galerii Studio w Warszawie. Od połowy lat 90. prowadzi własną działalność twórczą, od 2005 koncentruje się na wielodniowych akcjach artystycznych z udziałem lokalnych społeczności (m.in. "Tania telewizja", 2005; "Bezinteresowna Przestrzeń Miejska" 2007-8, 2013; "Muzeum społeczne" od 2010)
Marek Sztark – niezależny animator kultury i rozwoju lokalnego. Doradca, trener i wykładowca. Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007 i 2018). W latach 2005-2007 był dyrektorem Opery na Zamku w Szczecinie, zarządzał staraniami Szczecina o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury, był dyrektorem Samorządowej Instytucji Kultury SZCZECIN 2016. Działa w wielu organizacjach pozarządowych. Realizuje projekty z różnych dziedzin: rozwoju i integracji środowisk społecznych i zawodowych, ekonomii społecznej, ochrony dziedzictwa kulturowego, animacji rozwoju lokalnego oraz animacji kultury. Jest twórcą marki regionalnej "miody drahimskie" i autorem koncepcji modelu animacji lokalnej "Nowa Kultura".
Jest zaangażowany w organizację kolejnych edycji NieKongresu Animatorów Kultury 2014 i 2016. W latach 2014-2017 koordynował współpracę Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 z regionem Dolnego Śląska. Kieruje Przeglądem Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT w Szczecinie. Pracuje w Strefie Kultury Wrocław.
Edukator(ka). Jak pracować, aby nie zwariować
Wykład, który Państwu przedstawię, wcale nie będzie wykładem. Nie będzie też towarzyszyć mu prezentacja. Nie będzie początku i zakończenia, bo ani jedno, ani drugie – nie istnieje. Wszyscy wciąż jesteśmy zanurzeni w edukacji. Uczymy się i uczymy innych. Przez całe życie. Opowiem Państwu pewną historię o wyimku z tej edukacji. O tym, jak w 2020 r. razem z Anią Grajewską stworzyłyśmy karty do pracy własnej dla edukatorek/ów (karty można pobrać tu: https://bmk.mik.krakow.pl/karty-dla-edukatorow-i-edukatorek/). I jak bardzo te karty są niewystarczające. Oraz – czego się dzięki temu nauczyłam. I jak często, pracując dla dobrostanu edukatorek/ów, walę głową w ścianę. Chociaż wcale nie powinnam.
Weronika Idzikowska – tutorka i trenerka, edukatorka praw obywatelskich. Na co dzień zajmuje się pracą z bezradnością i sprawczością tych, którzy pracują bezpośrednio z innymi ludźmi, a także ekologią zasobów i przywództwa, praktyką uważności i współczucia z naciskiem na redukcję codziennego stresu. Stwarza przestrzeń do ćwiczenia się w nowych sposobach myślenia i działania. Od ponad 10 lat wspiera osoby i organizacje w poszerzaniu kompetencji zawodowych i osobistych. Projektuje programy edukacyjne i rozwojowe, prowadzi warsztaty i całe procesy wspierające zespoły różnych instytucji w lepszej komunikacji. Ukończyła m.in. Laboratorium „Projektowanie Kultury” na Uniwersytecie SWPS, proces certyfikacyjny dla trenerów Familylab Polska (pedagogika w duchu Jespera Juula), kursy NVC (Porozumienie bez przemocy), certyfikowany program MBSR – metodyki redukcji stresu opartej na medytacji uważności, uczestniczyła w warsztatach dotyczących samoregulacji, pracy z odpornością i dobrostanem psychicznym, m.in. w obszarze pracy z nawykami umysłu i ciała. Zgłębia teorie i praktyki zorientowane wokół mindfullness na Uniwersytecie SWPS w Warszawie, praktyki współczucia w duchu Porozumienia bez przemocy (Thom Bond, The New York Center for Nonviolent Communication) oraz podejście do pracy z klientem w oparciu o teorię i praktyki Possibility Management. Na stałe zakotwiczona w Małopolskim Instytucie Kultury w Krakowie.